KOKOSOWE ŻNIWA

.

.

        Nic tak nie smakuje jak mleko kokosowe w tropikach.

       Bardzo lubię wszelkiego rodzaju palmy – są to według mnie niezwykle fotogeniczne rośliny – i pamiętam, że nie mogłem się im nadziwić, kiedy po raz pierwszy wylądowałem (w środku zimy!) w Miami na Florydzie. Rozparła mnie wtedy radość na widok czegoś tak dla moich oczów egzotycznego (choć dla tubylców pospolitego), jak palmy. Te piękne twory Natury do dzisiaj są dla mnie wręcz synonimem ciepłych krajów, położonych w strefach równikowej i zwrotnikowej.
Ale palmy to nie tylko źródło estetycznej przyjemności. Dla ludzi, którzy wśród nich żyli (zwłaszcza w czasach przed-kolonialnych, ale i później również), rośliny te stanowiły ważny element ich egzystencji, będąc źródłem nie tylko pożywienia, ale i materiału, z którego budowano schronienie (dom), czy służącego do wyrobu przedmiotów i naczyń niezbędnych dla życia codziennego.

        Także i dzisiaj palmy służą nam na wiele różnych sposobów, i dzięki nim istnieje cała masa produktów: od mleczka kokosowego po kosmetyki. Nadal liśćmi palmowymi pokrywa się dachy budynków (na Karaibach strzechą palmową kryje się nawet terminale lotnisk) – o parasolach dostarczających cień na rozgrzanych słońcem plażach nie wspominając.

       Ciekawa sprawa, bo w pamięci utkwiło mi kilka spotkań z ludźmi, którzy akurat dokonywali kokosowych „żniw”. Wprawdzie nie robili na tym „kokosowego interesu”, ale zrywali kokosy, które później sprzedawali innym, głównie turystom. Wykazywali się przy tym zdumiewającą zręcznością – począwszy od wdrapania się na wysoką palmę, po późniejszą obróbkę kokosa maczetą, dzięki której można było z niego pić (jakże ożywcze w tropiku!) mleczko, a później zjeść kokosowe wióra.

       Ostatnie takie spotkanie miało miejsce w czasie mojej niedawnej wizyty na Dominikanie. W czasie jednego z naszych spacerów po plaży i w palmowych zagajnikach (towarzyszyła mi w nich żona), trafiliśmy na Marcelina, który specjalnie dla nas zerwał świeże kokosy, co udało mi się utrwalić na krótkim filmie. Chciałbym się nim teraz z wami podzielić (oczywiście mając pozwolenie jego głównego bohatera, który notabene był tym klipem zachwycony). .

*  *  *